ماجرای کشف دو سکه خاتون ایرانی در پشت سد «چم‌شیر»
تاریخ انتشار: ۲۷ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۸۶۸۰۴۱
دو سکه مسی آبش‌خاتون، از جمله شاخص‌ترین آثار تاریخی شناسایی شده از سوی باستان‌شناسانی است که ۴۰ روز حوضه آبگیر سد چم‌شیر را کاوش کرده‌اند.
به گزارش ایران اکونومیست، این سکه‌ها از محوطه ۰۷۵ سد چم‌شیر به دست‌آمده‌اند، جایی در پای کوه «چم‌چرو» که با آبگیری سد چم‌شیر زیر آب خواهد رفت. سکه‌ها به مسؤولان میراث فرهنگی استان کهگیلویه و بویراحمد تحویل داده شده‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
محوطه ۰۷۵ به سرپرستی علی سجادی کاوش شده که علی هژبری ـ باستان‌شناس ـ درباره آن توضیح داد: این محوطه در بررسی سال ۹۸ که توسط حسن عطایی انجام شد و قدمت آن به دوره میانه اسلامی تاریخ‌گذاری شده است که به نظرم این بررسی تقریبا درست است. در کاوش‌های علی سجادی نیز دو دوره معماری تاریخی در آن مشخص شد که یکی از این دوره‌ها، سلجوقی است و به نظر می‌رسد بنا در این دوره در زلزله سال‌های ۴۴۸ و ۴۷۸ هجری قمری به همراه بیشتر بناهای این منطقه تخریب شده است. پس از آن، یک استقرار موقت روی آثار باقی مانده شکل گرفته که آثاری از دوره اتابکان لر و دوره آبش‌خاتون از آن به‌دست آمده است.
این باستان‌شناس درباره کشف دو سکه مسی آبش‌خاتون در همین سازه، گفت: این دو سکه در دوره آبش‌خاتون از آخرین اتابکان لر ضرب شده که از استقرار دوم در دوره ایلخانی کشف شده است، درحالی که استقرار اصلی دوره سلجوقی است، اما در زلزله تخریب شده است.
در منابع تاریخی آمده است: آبش‌خاتون دختر اتابک سعدبن ابوبکر بن سعد بن زنگی و ترکان خاتون٬ ملکه ایران در قرن هفتم قمری، تنها فرمانروای زن استان فارس بود که از سوی ایلخان مغول، اتابک فارس معرفی شده بود.
About Nastooh.irهژبری درباره کاربری این بنا که به نظر برخی باستان‌شناسان آتشکده بوده، بیان کرد: هنوز مشخص نیست کاربری بنا دقیقا چیست، ولی از جمله بناهای متفاوت در مقایسه با دیگر سازه‌های یافته شده در چم‌شیر است؛ در این سازه از ملات و روکش گچ استفاده شده است. در دوره سلجوقی، هسته اصلی بنا یک ایوان با اتاق پشتی و اصلی است که در اتاق اصلی دو ستون در گوشه‌های بنا قرار دارد و در هر طرف دو اتاق جانبی ایجاد شده است.
او اضافه کرد: در همین بنا پس از دوره ایلخانی، استقرارهای موقتی شکل گرفته که آثاری همچون اجاق و تنور در کف آن پیدا شده است، برای تاریخ‌گذاری قطعی نیز یکسری مواد، همچون زغال و سفال جمع‌آوری شده است که اگر پژوهشکده باستان‌شناسی همکاری کند می‌توان تاریخ گذاری دقیق بنا را مشخص کرد.
این باستان‌شناس با اشاره به اختلاف‌نظرهایی که درباره کاربری این بنا وجود دارد، گفت: آقای سجادی از این سازه به عنوان «مطبخ» اسم برده است. درباره کاربری آتشکده که برخی مطرح کرده‌اند نیز باید گفت نقشه آتشکده کاملا متفاوت است. نقشه این بنا خلاف آنچه است که ما از آتشکده‌ها می‌شناسیم. البته شناخت ما عموما از آتشکده‌های دوره ساسانی است و این بنا به دوره سلجوقی تعلق دارد. در این دوره تاریخی زرتشتیان در تنگنا قرار داشتند و آتشکده‌ها درونگرا بودند، درحالی‌که معماری این سازه برون‌گرا است. بنابراین نمی‌توان خیلی دقیق درباره کاربری آتشکده در این بنا نظر داد، ولی مطالعات بعدی کمک می‌کند.
هژبری همچنین بیان کرد: این بنا با توجه به نوع مصالح ساختمانی به کار رفته در آن از جمله گچ، اهمیت بیشتری داشته و به دلیل نوع معماری، به نسبت دیگر بناهای موجود در چم‌شیر بیشتر سالم مانده است که البته پس از آبگیری سد چم‌شیر این سازه هم زیر آب خواهد رفت.
عکس‌ها از سمیه حسنلو، خبرنگار ایران اکونومیست
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: سد چم‌شیر ، باستان‌شناسی ، یافته‌های باستان‌شناسی ، دوره اسلامی ، سکه تاریخی
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: سد چم شیر باستان شناسی یافته های باستان شناسی دوره اسلامی سکه تاریخی درباره کاربری سد چم شیر دو سکه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۶۸۰۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تکیه خاتون‌آبادی، نقش جهانی کوچک در دل تخت فولاد
تکیه خاتون‌آبادی از تکایای تخت‌فولاد است که کاشی‌کاری گنبد آن که روش معرق یا نقوش اسلیمی آراسته شده است؛ در قسمت بالا کتیبه‌ای به خط ثلث با مضمون آیاتی از قرآن به شیوه کاشی هفت رنگ خشتی وجود دارد و در زیر آن نیز از خط کوفی ساقه‌بندی استفاده شده که به تسبیحات اربعه و اسامی امامان اشاره می‌کند.
به گزارش خبرگزاری ایمنا، تکیه خاتون‌آبادی یکی از تکایای اواخر دوران صفوی منسوب به علامه میر محمداسماعیل خاتون‌آبادی است که در دوران حیات او به‌عنوان مدرسه علمیه از آن استفاده می‌شده و با مرگ او و دفنش داخل مدرسه این محل به تکیه تبدیل می‌شود.
این تکیه در شمال تخت‌فولاد، در کنار کوچه واله، مقابل غسال‌خانه سابق که امروزه ساختمان مخابرات است، قرار دارد و ساختار آن عبارت است از یک صحن با ورودی اصلی مستقیم به صحن از طرف شمال صحن، سر درب و سکوهای خسته نشین است.
جبهه غربی صحن دارای یک ایوان در گوشه شمال‌غربی است که مَدرَس و مدفن میر سید محمداسماعیل خاتون‌آبادی در پشت این ایوان قرار دارد که این مدرس به شکل چهار صفه است؛ قبر خاتون‌آبادی در صفه جنوبی آن قرار گرفته و در زیر مدرس نیز سردابی است که محل عبادت و ریاضت خاتون‌آبادی بوده و بالای مدرس اتاقی کوچک مانند است که روی آن اتاق گنبدی نار با کاشی‌کاری معرق و با طرح اسلیمی زیبا و با رنگ غالب لاجوردی و سفید بر زمینه فیروزه‌ای است.
در کل، معماری بنا، به شیوه اصفهان بسیار خوش تناسب و زیبا است؛ در اطراف صحن اتاق‌هایی است که محل سکونت طلاب بوده و بعداً محل دفن بزرگانی از خاندان خاتون‌آبادی شده است؛ جنوبی صحن فضای یک مسجد کوچک تابستانی است و محراب گچی ساده و مقرنس‌های ظریف و زیبا در این مکان نظرها را به خود جلب می‌کند، همچنین در جبهه شرقی یک دالان ارتباطی به صحن تکیه آغاباشی قرار دارد.
این بنا در تاریخ ۱۰/۰۳/۱۳۸۲ شمسی با شماره ۹۰۶۸ در فهرست آثار ملی ثبت شده است.
آخوند گزی در تذکره القبور می‌نویسد: «گویند نانوایی از دست فراش‌های حاکم گریخته در این تکیه آمده و این تکیه مخروبه بوده با خود نیت می‌کند که اگر این مرد بزرگوار و صاحب مقامات است فراش‌های حاکم مرا نمی‌بینند تعمیر این گنبد و اینجا را می‌کنم بعد فراش‌های حاکم آمده توی همانجا را گشته نانوا و را ندیدند بعد آن مرد نانوا تعمیر آنجا را نموده و رفع خرابی آنجا را کرده.»
مفصل‌ترین تزئین، کاشی کاری گنبد تکیه است که به روش معرق یا نقوش اسلیمی آراسته شده است؛ در قسمت بالا کتیبه‌ای به خط ثلث با مضمون آیاتی از قرآن به شیوه کاشی هفت رنگ خشتی وجود دارد و در زیر آن نیز از خط کوفی ساقه‌بندی استفاده شده که به تسبیحات اربعه و اسامی امامان اشاره می‌کند و به روش معقلی در زمینه کاشی فیروزه‌ای کار شده است.
از موارد دیگر کاشی‌کاری می‌توان نمای شمالی تکیه اشاره کرد که نقوش آن در قسمت بزرگ‌تر است و سرمه‌دان با کاشی معقلی فیروزه‌ای و خطوط بنایی اسماً ا… و محمد و علی با کاشی سیاه است و در لچکی‌های کوچک‌تر از کاشی مشکی استفاده شده و مربع‌های بالای دارای نقوش صابونکی ساده است.
میر سید محمداسماعیل خاتون‌آبادی:
فرزند سید محمدباقر، عالم فاضل، عابد زاهد فقیه و مفسر قرآن کریم. از شاگردان ملأ محمدتقی مجلسی، میرزا رفیعا نایینی و ملارجبعلی تبریزی است که سال‌ها امام جماعت و مدرس جامع جدید عباسی (مسجد امام) بوده است.
در اواخر عمر، در تخت‌فولاد مدرسه‌ای بنا کرد و به تدریس، تألیف و عبادت در آن مدرسه مشغول بود و بالغ بر ۳۵ تألیف داشته که از آن جمله «شرح اصول کافی»، «اعتقادیه» و «تفسیر قرآن» در چهارده مجلد است؛ وی ریاضی‌دان، مهندس و ستاره شناس برجسته‌ای بود که شهرت ویژه‌ای به تدریس و تعلیم علوم ریاضی داشت. او همچنین عارفی زاهد و پرهیزکار بود که به نقد تصوف عملی و متمایز نمودن عرفان صحیح شرعی از عرفان غیر شرعی همت گمارد.
در مورد وی گفته می‌شود که برای خود قبری در حجره‌ای در همین تکیه آماده کرده بود، شب‌ها بعد از فریضه مغرب و عشا در میان آن قبر رفته و تهجد در قبر گذاشته و بعد از آن از قبر بیرون می‌آمده، مشغول تألیف کتب از جمله تفسیر قرآن می‌شده است.
میر سید محمدباقر خاتون‌آبادی:
فرزند میر محمداسماعیل، عالم فاضل، فقیه محقق و ادیب، معروف به ملاباشی، نزد جمعی از علما از جمله محمدباقر محقق سبزواری، آقا حسین خوانساری به تحصیل پرداخت؛ میر محمدباقر، دانشمندی مورد توجه شاه سلطان حسین بود و عنوان معلمی او را داشت که پس از اتمام بنای مدرسه چهارباغ در سال ۱۱۱۸ قمری تدریس در این مدرسه به وی واگذار شد و پس از پدرش نیز مقام امامت و مدرسی مسجد جامع عباسی را برعهده داشت. از آثارش «آثار علوی»، «آداب دعا» و «ترجمه مکارم الاخلاق» است.
سید محمدحسین خاتون‌آبادی:
فرزند میرزا محمود، شاعر و ادیب و خوشنویس دانشمند، متخلص به «آزاد»، تحصیلاتش را در اصفهان و نجف به اتمام رسانیده، به تدریس در مدارس اداره فرهنگ مشغول شد؛ وی متبحر در علم الانساب، علوم غریبه، تاریخ، ادبیات نقاشی و طراحی بوده، خطوط ثلث، نسخ و کوفی را خوش می‌نوشت و در اصفهان در مدارس حقایق، جده کوچک و در تهران مدرسه شیخ عبدالحسین، آصفیه، سیروس و در نجف اشرف در مدرسه علمیه نجف تحصیل کرد.
مسلط به زبان عربی و آشنای با زبان‌های روسی، فرانسه و انگلیسی بود و خدمت فرهنگی او در مدارس شهرهای ساوجبلاغ تهران، ابرقو یزد، شهرضا، اردکان، اصفهان و مدرسه چهارباغ بوده و دارای مدال علمی درجه اول از وزارت معارف و اوقاف و صنایع مستظرفه است.
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است